Toen we aankwamen op Trizonia wisten we al dat we er wat langer zouden liggen. In de Cycladen waait het erg hard ; windkracht 7/8 en meestal blijft het daar, maar nu trekt het door en het waait ook erg hard. Maar Trizonia is een erg leuk, klein, eiland met een echte minimarkt en een paar taverna's, maar vooral met een goed beschutte haven. Met de mensen van een Zwitserse boot gaan we ‘s avonds uit eten, zij zijn twee maanden onderweg op wereldreis van een jaar. Verder liggen er mensen in de haven die we al eerder tegen kwamen, dus altijd weer aardig voor de contacten. We vermaken ons prima, wel verhalen we naar een plekje meer binnen in de haven waar we perfect liggen. Ondanks de harde wind komen er elke dag nog wel boten binnen, zo'n 20 boten liggen er te wachten op iets minder wind. Om ons heen zien we zee, groene lage bergen van Trizonia en hoge bergen van het vaste land, een schitterende omgeving. Ook zien we een beginnende brand op het vaste land, het wordt een steeds groter. Nederlanders op een buurboot kijken op internet en melden dat de brand een paar dagen eerder bij Delphi is ontstaan en nu over het vaste land trekt. De wind wakkert het vuur wel aan. Het loeit en waait maar door en bijna de hele nacht blijft het ook waaien.

Met het gas hebben we een probleem, maar die zijn er om op te lossen of om inventief mee om te gaan. Voorlopig is dat het laatste, bij het brood halen 's morgens wordt ook gelijk koffie gehaald, de was gaat in een zwarte plastic zak in de zon en is ‘s middags gewoon heet (!) ons haar wordt s' middags gewassen als het water in de flessen goed warm is (ja, Sylvia, het werkt echt prima!). Een drukregelaar krijgen we van andere zeilers en Piet kijkt de gaspitten na samen met iemand van een andere boot. En na een paar dagen werkt het weer prima.

We maken een praatje met mensen van een Nederlandse boot die net aankomen van een bezoek aan Nederland. Op een gegeven moment zegt de vrouw: Zijn jullie dan Piet en Marijke ? Zij kennen Corfu ook en mensen daar, dus wij dachten; misschien van iemand op Corfu gehoord dat wij hier rond zeilen of misschien ooit met ons in de flottielje gevaren. Maar nee; ze lazen ons weblog met veel belangstelling en plezier! Ja, zo kan het gaan als je iets op internet zet.

Met een heerlijke wind en 9 boten in ons kielzog vertrekken we naar Messalonghi, aangezien we daar al rond de middag zijn en we niet zo veel met Messalonghi hebben besluiten we door te varen. Volgens Duitse mensen ligt er zo'n 20 mijl verder een mooie baai, Limin Petalu. Daar varen we heen, de wind draait en uiteindelijk varen we nog op de motor. 's Avonds varen de Duitse zeilers ook de baai in, terwijl ook zij in Messalonghi zouden stoppen. De baai is prachtig, groot met maar een klein deel voldoende diepte en met een mooie sterrenhemel in de nacht.

De volgende dag zeilen we naar Kalamos waar slechts 6 boten in de haven liggen als wij er rond 3 uur afmeren. Er blijven echter maar boten binnenkomen en uiteindelijk tellen we meer dan 50 boten,een bomvolle haven ! En allemaal eten bij George, of aan boord ,maar niemand in het andere restaurant (nee, ook wij niet !)We eten er weer heerlijk met een prachtig uitzicht over de zee.

Vanaf Kalamos naar Nidri weer heerlijk gezeild en we meren af aan de Athos steiger (steiger bij het Athoshotel). Na een klus dag motor, boot poetsen en de was is er een rust dag met zwemmen en lezen bij het zwembad van het Athoshotel.

En dan zien we de boot van Luuk, een kennis van Peter, die we kennen vanuit de flottielje tijd, hij zeilt deze week met vrienden.

Op het gas pruttelt een lamsstoofpotje met groenten als Robert mailt dat Taverna 500 toch echt een aanrader is voor heerlijke pasta. De stoofpot gaat in de koelkast voor morgen en Robert heeft echt niets teveel gezegd, we eten heerlijk.

We gaan weer verder en horen dat Frans en Marjo,met dochter schoon- en kleinzoon,een baai verder liggen, zij komen naar ons of wij naar hen. Wij wilden toch al verder, dus varen we naar Sivota waar het een hartelijk weerzien is, veel bootjes praat en een afspraak om 's avonds met elkaar uit eten te gaan. De stoofpot blijft in de koelkast .

Na een gezellige avond vertrekt ieder de volgende dag weer , wij met bestemming Fiskardo op Keffalonia. Aan de kade is nog 1 plek vrij naast de boot van Luuk, hij staat te zwaaien en we meren naast hem af. Praten wat bij en moeten weer lachen om de grappen van Luuk. We liggen onder de bar met muziek en verhalen de volgende dag naar een plekje met mooi uitzicht en minder herrie. Hier blijven we een paar dagen liggen. We komen nauwelijks aan lezen toe omdat er zoveel te zien is.

Op de motor varen we 13 mijl verder naar Sami, een rustig Grieks dorpje met een kleine haven. Daar komt ook Gerrit (kennen we van Corfu) met een flottielje van 1 boot binnen varen. Als onze buren afmeren gaat het niet helemaal goed. Hun anker houdt niet en ze waaien tegen ons aan. Als ze opnieuw het anker uitbrengen komt hun kiel bovenop onze lijn terecht. Marijke laat snel de lijn vieren, er staat gelijk een Engelse buurman klaar om onze boot van de kade te houden en de andere Engelse buurman zet gelijk een lijn op zijn schip om ons vrij van de kade te houden. De tweede poging van de (nieuwe) buren lukt beter.

In Sami liggen we in elk geval vandaag nog wel, voordat we vertrekken naar een volgende bestemming. We hebben nog ruim de tijd voor we in Preveza moeten zijn.