De volgende dagen waait het nog steedshard op Naxos en zijn we blij dat we hier prima liggen. De golven slaan hoog over de kade en het strand. Vrijwel alle boten blijven liggen. We zijn blij met de extra dikke lijnen en rubberveren die we net gekocht hebben, zo liggen we prima.

We lezen het bericht van Nancy en Frans, zijn jullie volgende week in de buurt van Kos ? Ja eigenlijk wel, via Ios, Amorgos, Levitha en Kalimos kunnen we in een paar dagen op Kos zijn. Het zou zeker leuk zijn om elkaar te zien, spreken en met elkaar uit eten te gaan. We hebben de familie al maanden niet meer gezien, wel gesproken en vooral Marijke mist ze soms. Maar we sturen een bericht dat we niet die kant op komen. Dan gaan we verder de Cycladen in en we zien nu hoe hard het kan hier waaien en aan de Oostkant van de Cycladen is de wind (de Meltemi ) in juli en augustus nog steviger.

Na twee dagen neemt de wind wat af en vertrekken we naar het volgende eiland, Paros. We ankeren in een mooie baai tegenover de stad, Naoussa. Heerlijk om te zwemmen en 's avonds warmen we de eigen gemaakte lamstoofpot op. De volgende dag haalt Marijke het nieuwe anker met de ketting op om te kijken of dat haar lukt en het is gelijk een fitness oefening. Het lukt maar blijft voortaan een klusje voor Piet.

We ankeren en gaan met de bijboot naar de stad. Het is mooi en sfeervol maar Piet heeft het al snel weer gezien en gaat weer naar de boot, Marijke loopt nog wat rond wordt later weer opgehaald met de bijboot. Dan bedenken we dat we wel een paar mijl verderop naar Paroikia kunnen varen, ooit huurden we hier een appartement . We proberen ‘s middags voor het eerst de buitenboord motor en na lang proberen loopt de motor, nog wel wat onregelmatig maar goed....We ankeren in de baai maar als er ‘s avonds dikke donkere wolken komen en het weerbericht onweer voorspelt verkassen we naar de haven.

Voor de volgende dag is er Zuid Westen wind voorspeld maar we motoren vrijwel de hele dag om de volgende haven te bereiken, Kamara op Sifnos. Gelukkig wel met dolfijnen onderweg. Er liggen twee boten in de haven als wij aankomen en gelijk na ons komen er nog twee boten. Eén daarvan lukt het om tweemaal het anker over onze lijn te gooien en de laatste keer ook onze lijn mee te slepen met de kiel. Een verzoek om te stoppen wordt niet gehoord en men vaart gewoon door naar achteren. Marijke laat de lijn zover mogelijk vieren en Piet houdt de boot op de kade af. Uiteindelijk lukt het om de lijn onder de kiel uit te halen, een van de mannen duikt hiervoor onder de boot. En we liggen weer, nu met een wat zwarte ankerlijn.

Van stakingen merken we vrijwel niets, alleen vandaag zien we op de borden dat er geen veerboten varen in verband met de stakingen. Op het plein in Naxos was een demonstratie tegen de slechte economische omstandigheden in Griekenland en de positie van de arbeiders. Wat we ook wel merken is dat er vrij veel restaurants en winkels gesloten zijn. Mensen met wie we hierover spreken geven als reden dat er minder toeristen komen en dat ze minder geld uitgeven. De kleine supermarkten moeten concurreren met de veel grotere supermarkten die overal komen. En eerlijk gezegd, daar gaan wij ook heen als het mogelijk is.

We denkenregelmatig dat we handige tips hebben waardoor men meer inkomsten zou kunnen genereren. Maar we denken niet dat de Grieken om onze tips verlegen zitten.Zo zien we na een paar uur dat de jongen die op de kade zit bij de dagjesboot verhuurder hoort en er niet als toerist gewoon een boekje zit te lezen, we zien hem geen enkele boot verhuren. Wij denken: ga onder een parasol aan de andere kant van de kade zitten, dan ziet men je. Zet er een paar borden met mooie foto's bij, maak een afspraak met het restaurant ernaast, bij inlevering van de boot een gratis drankje. Daar is volgens ons de restaurant eigenaar ook bij gebaat.

Op Naxos zit een heel mooie watersport winkel maar nauwelijks te vinden. Wij horen het van onze Griekse buurman. We vragen bij het kopen van het anker waarom er in de haven geen bord staat, of kaartjes/folders uitgedeeld worden? Reclameborden mogen niet, maar hij gaat nu op de boot van zijn neef een reclamedoek hangen. Heel soms moeten we liggeld betalen, ongeveer 7 euro per nacht, maar niemand kijkt of je er een week ligt en zegt dat je er 1 dag ligt. Verder kost het opmaken van de nota ongeveer 20 minuten per boot. Niet echt lonend, dus.

De werkloosheid is hoog in Griekenland, hoorden we van de Grieken op Siros, ongeveer 20% waarbij de mensen die van school komen en nog nooit gewerkt hebben niet meegerekend worden. Waardoor het percentage ongeveer 5% hoger komt te liggen.

We vertrekken een dag later weer, we twijfelen of we naar Milos gaan of doorgaan naar Serifos. Het wordt Serifos.Onderweg ziet Marijke door een opening in de vloer water. Daar houden wij niet van: water in de boot, onder de vloer. Marijke proeft gelijk, gelukkig het is geen zout water. We hebben ‘s ochtends water getankt en misschien iets te vol getankt. Maar nee, we kunnen blijven dweilen met de kraan open! Gelukkig heeft de watertank een beperkte inhoud, dus na ongeveer 100 liter is de tank leeg en zijn wij klaar met dweilen. Op Serifos blijkt dat er een scheurtje in de waterzak zit. We plakken deze en hopen er het beste van tot we een andere kunnen kopen.

Op Serifos hebben we in 1995 ruim een week verwaaid gelegen, toen half oktober. Nu is het er levendig, sfeervol. Vol met allerlei sfeervolle restaurants, toen was alles dicht. Marijke maakt een wandeling door het dorpje en wordt door een Noorse man met veel verhalen over zijn vakantie op Serifos staande gehouden. Het is weekend en dat betekent dat er veel motorboten vanaf het vaste land naar de eilanden gaan. Het is al snel erg vol aan de kade, de motorboten zijn meestal een meter of 9 lang en de buitenboord motoren toch al gauw 2 x 250 pk. Van een van de boten die naast ons komt liggen pakt Piet een lijn aan en Marijke kijkt of de boot ons niet gaat raken. Het gaat niet helemaal goed, ankers over elkaar maar ze gaan toch over een uur weer verder wordt gezegd. Even later komt er een grote fles Metaxa (5 sterren) naar ons. En later een flesje mastieklikeur en ouzo met de waarschuwing om niet alles tegelijk te drinken. De man is mede-eigenaar van de fabriek, was veel in Nederland om zaken te doen en wil dit graag geven met dank voor het aanpakken van de lijnen!!

Marijke zoekt een mogelijkheid om de was in een machine te krijgen, dat wordt wel weer eens tijd, er is geen wasserette, maar uiteindelijk kan de was bij een restaurant afgegeven worden. Kosten ? Ach, we hebben een goed restaurant en vanavond livemuziek, kom wat drinken. Zo hangt de boot een paar uur later vol was en is alles aan het einde van de middag weer schoon en droog.

Met de bus gaan we naar de oude stad hoog in de bergen. We wandelen wat en proberen ons de plekken te herinneren waar we in 1995 naar de zee keken. Nu is het er levendig met een paar winkeltjes en restaurants, destijds was er niets open. We komen op een heel mooi plein, met een prachtig terras, en super aardige mensen. We drinken er wat en luisteren naar de prachtige klassieke muziek. Bij Marijke lopen er wat tranen over de wangen van ontroering, zo mooi om hier te zijn, dit te- kunnen -doen. 's Avonds besluiten we gelijk, we blijven nog een dag en gaan weer naar de oude stad om er nog een keer te gaan eten.

Na die extra dag volgen er nog een paar, omdat.........ach verzin maar wat. Er is altijd wel een reden te vinden om vandaag nog niet te vertrekken. Doordat we er wat langer zijn hebben we ook veel contacten in de haven. Met Italianen, Fransen, Engelsen, Grieken en de laatste twee dagen met de schipper van een Nederlandse platbodem, die we eerder op Lefkas en in Poros (Kefallonia) hebben gezien.

Minpuntje van Serifos, slechte ankergrond: Twee keer raken we de kade, omdat het anker niet houdt. Krasjes op de neus van de boot en deukjes in het zelfvertrouwen. De boot is het eenvoudigst bij te werken: beetje plamuur en een kwastje verf.

Na Serifos vertrekken we richting Kithnos. Er moet een prachtige baai aan de Noordkant van het eiland zijn, dus die gaan we bekijken. Het blijkt inderdaad een prachtige baai te zijn. Van twee kanten in te varen en gescheiden door een zandstrand. Lekker zwemmen en afspoelen meteen fles opgewarmd (door de zon) water. De hele nacht waait het aardig door en de volgende dag (7 juli) rekenen we op aardige wind bij de oversteek naar Lavrion (aan het vasteland bij Athene). Daar moet het lukken een nieuwe watertank te vinden en is qua afstand een handige tussenstop. De noodreparatie werkt aardig, maar niet voor lange tijd natuurlijk. De overtocht is inderdaad winderig, al valt onder het eiland Kea de wind even helemaal weg. We klotsen wat heen en weer inde deining, dus het wordt tijd even de motor te starten. Dat doen we nog twee keer, tot we weer goede wind hebben om verder te zeilen.

Lavrion is een grote drukke haven. Een komen en gaan van veerboten, vissersboten en een basis voor een aantal verhuurbedrijven. Van tevoren hadden we het idee dat het geen aantrekkelijke plek zou zijn. Maar als we 's avonds door het stadje dwalen verandert het beeld. Het is er druk, levendig en zeer Grieks. De sfeer, de oude houten stoelen, ouderwetse winkels - naast hele moderne, vele bars en cafe's, het leven op straat, de zwerfhonden, de vismarkt, een kraantje op zomaar een straathoek om drinkwater te tappen. Kortom: Grieks en absoluut niet gericht op toeristen. En: het lukt om een nieuwe watertank te kopen.

Het weerbericht voor de komende vier dagen Noord 6/7, en ‘s nachts 5 !! We willen naar het Noorden, dus dat wordt even wachten op gunstiger wind. De dikke landvasten met de rubbers en tuinslang tegen het schavielen worden weer opgezocht en we liggen goed vast als het begint te loeien. Het is niet anders, een dag vliegt om, dus vier dagen waarschijnlijk ook wel, al zijn we het geloei om ons hoofd wel zat! We zeggen regelmatig tegen elkaar; we hadden op een slechtere plek verwaaid kunnen liggen.