We vertrekken uit Nidri -Lefkas op 19 mei na een praatje met zowel de Engelse als de Nederlandse buren. De Nederlandse buren blijken ook weer veel mensen te kennen, die wij ook kennen of ontmoet hebben. Leuk, maar toch niet iets voor ons voor een heel seizoen. Wij willen verder. Uiteraard willen we netjes vertrekken, goed voorbereid en in de wetenschap dat er van minstens drie boten mensen kijken.

We dachten al dat het anker van een andere boot over die van ons heen lag, maar dat hadden we al opgelost door de lijnen te ruilen. Maar er lag nog een anker met ketting over ons anker. Dat geeft meer gedoe, maar geen probleem (als we volgens Marjan de Sedov samen kunnen afmeren moet dit ‘appeltje,eitje' zijn).

Het lukt ook prima met een lijn onder de ketting van de buren en los zijn we. Alleen is Piet iets te onhandig in de bijboot gesprongen. Ik wilde vermelden dat Piet vanuit de mast in de bijboot sprong en zo zijn voet bezeerde, maar dat klinkt toch niet zo geloofwaardig. Nu komt hij met een bloedende voet weer aan boord. Na het schoon maken en verbinden zeilen we heerlijk, met een Grieks muziekje op naar Meganisi, een paar mijl verderop. In de mooi baai van Spartagori gaan we uit eten. We wilden wel koken, maar dachten ineens aan een opmerking van de vader van Jan Henk.'Ik zal koken, maar helaas zijn de ingrediënten niet aan boord'. En zo aten we heerlijk in de taverna met prachtig uitzicht over de baai. Van Meganisis naar Kalamos gezeild en vandaar naar Kastos op de motor (paar mijl vanaf Kalamos). In Kalamos wilden twee Engelse mannen met elkaar op de vuist, het was gewoon beschamend, twee volwassen -aangeschoten mannen- en dacht ik (Marijke)ga er gewoon heel dicht bijstaan. Dat was al voldoende en later liepen ze -gearmd- weer richting kroeg. Drank maakt meer kapot...........

Op 22 mei vertrekken we naar Vathi op Ithaca, van de verwachte wind komt niets terecht en na vier uur zeilen en nog 9 mijl te gaan starten we de motor. We liggen net afgemeerd en we zien iemand zwaaien. Ineke -heeft in de flottielje van Richard mee gezeild vanaf Koper. Een praatje , wat tips over en weer en de volgende dag ieder weer op pad. Wij op weg naar Kefallonia . De voorspelde wind komt op het laatste moment zodat we het laatste uur nog lekker kunnen zeilen naar Fiskardo. Een toeristisch plaatsje en erg geliefd bij zeilers. We liggen net en het spektakel begint al, plekje zoeken en de ankers over elkaar. De volgende dag blijven we liggen en aanschouwen het spektakel nogmaals. Verder zwemmen we veel en zie ik bij het snorkelen dat ons anker prima ligt en veel vissen.

Dan komt er een moment waarop we ons schamen dat we de Nederlandse vlag op de boot hebben hangen. Er komen twee Nederlandse boten binnen; de een meert af, de ander wil gaan liggen terwijl er ook een vissersboot binnen komt, een hoop kabaal, weg, ik was hier eerder etc. De visser zegt dat dit zijn vaste plek met mooring lijn is. De Nederlandse man blijft te keer gaan en schelden (en als blikken konden doden). Uiteindelijk gaat de visser wel liggen maar kan de Nederlander over de vissers boot naar de kant. De hele avond horen we de man nog die zich, in de kuip en op het terras, net iets te luid laat horen. Die hopen we dus niet meer tegen te komen. Ik ben wel van de praatjes, (hé Syl,..... daar zou ik nou wel eens ....) maar het had er voor die man niet echt best uitgezien als hij een praatje met mij was begonnen. Dat was vast geen leuk gesprek geworden.

We krijgen een sms van Richard dat hij gevallen is met de scooter (in Richard's termen dat hij op z'n plaat is gegaan)en of we zin en tijd hebben om twee boten voor Menno van Koper naar Corfu te varen.... We denken......... wat doen we..... maar al snel sturen we een bericht dat we het niet doen en dan horen we later nog dat het de bedoeling is zonder tussenstops, dus in één keer van Koper naar Corfu.

Op 25 mei vertrekken we naar Sami, ook op Kefallonia, een heerlijke zeiltocht met een pittige wind. We zeilen dan zo mooi tussen aan de ene kant het eiland met de bergen van Kefallonia en aan de andere kant Ithaka, met een zee van ongeveer 3 mijl er tussen. Onderweg zien we een zwaardvis die wel tien keer hoog uit het water springt, een heel mooi gezicht. De volgende dag huren we weer een scooter en rijden rond over het eiland. Het ruikt overal zo heerlijk en er staan overal erg veel bloemen, erg mooi. Na een lunch in Assos rijden we teug naar de haven. We zijn nog geen half uur aan boord of het begint te regen en onweren, met erg veel wind !!! Binnen 5 minuten zijn we doorweekt; de natte kleren gooien we buiten neer. De hele avond en nacht blijft het rommelen in de lucht, maar gelukkig zonder de harde wind. Piet brengt in de regen de scooter terug en roeit het anker nog een keer uit om het wat verder weg te brengen, zodat het beter ingraaft.

Na een volgende stop in Poros op Kefallonia, zeilen we op 28 mei met een lekkere wind naar het volgende eiland, Zakynthos.Onderweg zien we een grote zeeschildpad, maar helaas heeft die geen zin om te poseren voor de camera. Voor we die gepakt hebben en de boot gekeerd, is de schildpad verdwenen. Aan de kade worden we vriendelijk ontvangen door Dimitri, we liggen met een internationaal gezelschap aan de kade en eten 's avonds in het restaurant van de familie. Piet kijkt voetbal en ik stuur en lees wat mail. Van de buren kunnen we een kaart van de Golf van Patras lenen als we deze eind van het jaar maar terug sturen naar Duitsland. In ruil voor het vertrouwen gaat er een fles Schipperbitter naar de buren. We hebben de afstanden en de havens rond de Peleponnesos nog eens goed bekeken, er zijn niet veel goed beschutte haven, het kan er flink waaien en de afstanden zijn vrij groot.

Zondag 29 mei huren we een scooter en gaan het mooie eiland Zakynthos over. We zijn het met Andries eens, het is een erg mooi eiland. We worden lui en blijven nog een dag liggen, een dag voor de was, plakken van de bijboot, wat lezen en wat zwemmen en we bezoeken de blauwe grotten.

We zullen nog een onthulling doen - in de hoop dat jullie dat vergeten zijn als we weer thuis zijn - Wassen: we hebben tot nu toe zo ongeveer eens per 8 dagen echt gedoucht - waarbij de hotels in het Vikos gebergte het gemiddelde aardig omhoog gebracht hebben. De andere dagen is het wassen met warm gemaakt water bij de kraan. En nu het wat warmer is (elke dag zwemmen), na het zwemmen onder de -zwarte- douche zak. Maar nog prettiger vinden we een fles met water die in de zon warm geworden is en sinds kort is dit een luxe douche geworden...... We hebben in een dop gaatjes gemaakt waardoor er nu een douche sproeier op zit, shampoo en doucheschuim ( Sonja, het einde van de cadeautjes komt toch echt in zicht)en we zijn weer schoon.