Van Mourtos zeilen we op 7 mei met steeds gunstiger en meer wind naar Lakka op Paxos. Vooraf hadden we het idee dat we hier helemaal sentimenteel zouden worden door de mooie baai. Maar dat gebeurt toch niet. Niet dat de baai niet mooi meer is, maar het doet vreemd aan. Het is erg leeg, er liggen maar 10 andere boten voor anker en niemand aan de kade. In de zomer hebben we hier wel met 50 boten voor anker gelegen en een volle kade.

Bij Akis-bar wordt een bruiloft gevierd, waar we volop van mee kunnen genieten. Er is zeer gevarieerde muziek, zodat er zowel Grieks- als Salsa gedanst wordt. Rond een uur of 8 vertrekken de laatste bruiloftsgasten en keert de rust weer.

Voor ons niet helemaal want 's nachts om 3 uur hebben we het idee dat het anker los gekomen is en krabt. We verkassen in het donker naar een andere hoek van de baai, waar de ankergrond beter is (vette klei). De volgende morgen gaan we terug naar de eerste plek, eigenlijk ‘'ons plekje'' van toen we hier met de flottieljes kwamen. We zoeken nu een plek voor het anker uit op het zand en niet tussen het zeewier.

's Avonds leggen we de boot voor de kant om te gaan eten bij Nionios, het restaurantje van Yanni. Het is leuk om iedereen(Akis, Yanni en zijn vader, de mevrouw van de supermarkt) weer te begroeten (en begroet te worden).

Maandag 9 mei begint met wat regen, maar als we vertrekken is het al weer droog. We varen een klein uurtje naar Gaios op Paxos. Daar meren we af tussen bekenden. Aan de ene kant de boot die in Mourtos naast ons lag en aan de andere kant een boot(Mjojo), die we eerder in Lakka hebben gezien. Met beide bemanningen maken we een praatje. s'Avonds schuiven we iets op omdat we eigenlijk bijna twee ligplaatsen in beslag nemen en er mogelijk nog meer boten binnenkomen. En die komt er .......een erg mooie en erg grote zeilboot (zeker 20 meter lang, 8 meter breed, overal glimmend koper,een plaatje, de Vela Carina) En waar gaat deze liggen? Onder grote belangstelling op de kade, naast ons. Dat past nooit, dat past wel, dat lukt nooit, moet kunnen en het past.

Dinsdag 10 mei hebben we een klusdag. Blijkbaar werkt dat aanstekelijk, want de hele ochtend wordt op drie boten geklust. Ik plak onze (lekke) bijboot en we schuren we twee houten lijsten voor de ingang. Onderweg komt Marijke Alex tegen van Genesis en spreekt af dat we s 'avonds koffie komen drinken, heerlijk met Griekse donuts met honing. Martin en Rowena, de groeten van Alex! In het internetcafé kijken we naar het weerbericht en ontvangen drie verschillende berichten. We besluiten de volgende dag door te gaan en de bestemming (Acheron rivier of Preveza) af te laten hangen van de windrichting.

Het wordt op de motor varen richting Preveza. Een mijl of 8 voor de tonnen voor de aanloop van de haven wordt het donker achter ons, boven de bergen. Blijven we de bui voor of krijgen we er van mee? We bereiden voor, alles dicht, zeilpakken te voorschijn. En daar komen de wind en regen, in no time gaat het te keer. Bijna op alles voorbereid, behalve: ons -lichte- bijbootje vliegt als een vlinder achter de boot. Zal de lijn het houden ? Piet ontfermt zich over de bijboot ik stuur schuin met de golven mee de goede kant op. Na een uur zitten we in de vaargeul (met ondieptes aan beide kanten) en wordt het langzaam weer lichter. Pakken uit, kleren drogen en we zien dat we het bankje uit de bijboot verloren zijn. Nieuw klusje; overal zoeken naar iets wat als bankje gebruikt kan worden. Gisteren al een groen jasje kwijt geraakt (en dan net geen een uit de collectie; van ellende aan elkaar geplakt en genaaid , maar een hele).

In Preveza vinden we een prima rustige ligplaats naast een lege boot. De stad vinden wij niet aantrekkelijk en wat stinken. Dus ook de tweede kennismaking vijftien jaar later bevalt niet heel goed.

Op 11 mei gaan we op weg naar Vonitsa in de Golf van Amvrakia, 6 mijl van Preveza. We komen daar Gerrit (uiteraard in rode broek) tegen aan het werk voor Sunsail. Leuk om even een praatje te maken, en we komen elkaar nog wel tegen in het Lefkas gebied.

Na een heerlijke zeiltocht eindigen we in Vonitsa. We zeilden flottielje in een boot met de naam Vonitsa, maar waren er nog nooit geweest. Een leuke plaats en prima plek om te liggen, we blijven een extra dag en hebben al snel door dat heel veel boten hier voor lange tijd liggen. Het past toch niet zo bij ons om ergens heel lang te blijven liggen, wat lezen en wandelen en we willen de volgende dag wel weer verder. We wandelen wat en ondernemen twee keer een poging om de burcht te bekijken, maar de poort blijft voor ons dicht. Wel vinden we een plank waarvan Piet een bankje voor de rubberboot maakt. De volgende dag vertrekken we naar Lefkas (stad), in de baai zien we nog pelikanen en dolfijnen. Na de tonnen voor de uitgang bij Preveza kunnen we die laatste paar mijl heerlijk zeilen. We denken nog dat we ons bankje zien drijven, maken een slag terug maar het is niets. Tussen Lefkas en het vaste land ligt een boot die als brug fungeert, deze gaat elk heel uur open en we missen de brug van 2 uur net. Tijd genoeg, rustig wachten en een broodje eten, maar als er kinderen komen bedelen wachten we toch maar met eten tot na de brug.

We willen een nachtje aan de stadskade liggen, we weten dat het druk is maar je zit ook midden in de stad,en de marina vinden we te duur. We wandelen wat rond, komen Menno weer tegen en drinken onze eerste ouzo in een kafeneion, met twee bordjes mezes van het huis, inktvis en garnalen.

15 Mei weer heerlijk gezeild naar Nidri, ook op Lefkas, naar de Vlicho baai. We gaan voor anker vlak voor de plek waar we in 95/96 overwinterd hebben, voor de taverna die Freddy en Daniella daar toen hadden. We zwemmen, maken een wandeling en halen herinneringen op. De baai was toen nagenoeg leeg en nu liggen er wel zo'n 70/80 boten voor anker. De volgende dag haalt Piet (warm) brood bij de bakker, waar we toen ook altijd brood haalden. Na het ontbijt zeilen we op het voorzeil de baai uit (iemand roept: Mooie Aloa, dat ziet er goed uit !!!) en gaan voor anker in Nidri waar we aan het eind van de dag aan de Atos steiger afmeren. Het was de bedoeling om de volgende dag een scooter te huren, maar het weer ziet er niet zo mooi uit en we blijven aan boord. De was wordt gedaan, we gaan weer eens echt douchen en eten weer heerlijk aan boord (Ron, ik denk niet dat het jouw invloed is, maar we eten steeds meer aan boord).

Als we uiteindelijk op 18 mei toch nog een scooter huren om het eiland te bekijken gaat het goed tot we terug op de boot zijn. Dan barst het onweer los, maar het enige dat wij krijgen is regen; en veel. Voor het zover is genieten we van de mooie natuur, veel bloemen, en van de waterval bij Nidri. Onderweg hebben we nog een leuke ontmoeting met een Duitse jongen die door Griekenland fietst.