Griekenland

Naar ons idee is het maanden geleden dat we een bericht gemaakt hebben.Tussen Dubrovnik en Corfu ligt voor ons een hele reis.

Dubrovnik vonden we een erg mooie stad maar een middag rond kijken was voldoende, toch wel erg toeristisch.

De volgende dag zouden we naar Cavtat varen om uit te klaren en dan door naar Montenegro. De tocht , slechts 9 mijl , duurde door tegenstroom langer dan we dachten , en toen Cavtat een erg mooi plaatsje bleek werd dit onze eind stop voor die dag. s'Middags dachten we dat er brand was , maar er kwam ineens zeemist opzetten, een bijzondere gewaarwording. Het uitklaren verliep prima, aardige mensen en na een praatje over de dolfijnen die we zoveel gezien hebben werd aangegeven dat dit komt door het schone water. Kroatie heeft alles, dolfijnen, schoon water, en we hoeven niet toegelaten te worden tot de EU (alleen onze politici deugen niet, zei de beambte!!).

De volgende dag kregen wij deze zeemist ook, maar waren er nu min of meer op voorbereid. Luiken dicht, zeilpakken aan en positie wat vaker noteren, we hadden zo'n 30 meter zicht om ons heen. Net voordat we Kroatië verlieten kwam er weer een dolfijn naast en voor onze boot zwemmen. De mist trok gelukkig op net voordat we de baai van Kotor -Montenegro -in voeren.

Het inklaren in Montenegro verliep ook weer soepel alleen lagen we tegen grote zwarte banden te hobbelen in de zuiden wind. Dat inklaren is trouwens wel een aardige vertoning: langs drie kantoortjes met steeds bijna dezelfde papieren tot je alle drie de stempeltjes verzameld hebt en dan mag je door.

Het zeil gehesen en gezeild naar een verlaten hoekje in de baai van Kotor voor de nacht. Daarna via Kotor en Budva (allebei mooie steden achter vestingmuren) naar Bar. Voor ons de laatste stad voordat we de oversteek naar Griekenland gingen maken, dus daar ook weer uitklaren.Inmiddels wisten we al dat we Richard met de vier boten zouden ontmoeten in Bar. Met Richard gegeten en de tocht wat doorgenomen.

Oversteek vanaf Bar.

Op 28 april om 8 uur vertrokken we voor de 148 mijl (266 km.) naar Griekenland. De tocht is goed verlopen met veel wind en deining en later veel deining en weinig wind, wat minder aangenaam was. We hebben om en om geslapen overdag , de nacht heeft Piet grotendeels wacht gehouden. Door de grote deining en het onaangename gehobbel bestond ons ontbijt, lunch en avondeten uit koek en sap. De boot en het zeil hebben heel wat klappen te verduren gehad, het deed soms gewoon pijn aan je oren. Door de deining en het rollen van de boot konden we 's nachts het voorzeil niet meer inrollen, er zat ergens een lijn vast in het rolsysteem gelukkig toen er minder wind kwam. Maar om dat zonder licht op te lossen was geen mogelijkheid. En om met een zaklamp in één hand - aangelijnd - andere hand om jezelf vast te houden - op het voordek te gaan liggen was ook niet echt aantrekkelijk. Zeil maar zo goed mogelijk samengebonden en een klusje om bij daglicht op te lossen, wat ook prima gelukt is.

Via de marifoon volgden we Richard en de andere boten en zo rond 2 uur s'nachts zagen we de navigatieverlichting van de andere boten. Tot een mijl of 10 voor Erikoussa (eilandje boven Corfu) op de motor gevaren en de laatste mijlen weer kunnen zeilen, heerlijk als de motor dan weer uit kan.

Op ons eerste Griekse eiland kwamen we 29 april om 17 uur aan. We zijn gezamenlijk met de anderen gaan eten in het enige restaurant wat open was. Met mensen waarmee ik -Marijke- echt wel eens een praatje zou willen maken. Deze contacten onderweg waren er nauwelijks en nu was dat wel weer erg prettig, zo met mensen die net dezelfde tocht en oversteek gemaakt hadden.

De volgende dag met mooi weer en deels prettige wind naar Corfu gevaren. Dat was voor ons toch wel weer heel bijzonder, langs de havens en baaitjes varen die we zo goed kennen. Met een hapje, drankje, zonnetje en muziek van Haris Alexiou werden we zowaar emotioneel van het weerzien. Kort daarop vielen de eerste regendruppels en waren we weer terug in de werkelijkheid.

Even naar de steiger van Peter en Marjan gevaren om te begroeten en vandaar zouden we naar een andere steiger, maar daar was geen plaats volgens de havenmeester. Dus kwam het goed uit dat Peter al klaar stond met een lijntje om af te meren.

Zo liggen we nu op de plek in de haven in Gouvia op Corfu waar we ook gewerkt hebben. En waar nu iedereen erg druk is om de boten klaar te maken voor vertrek. Erg leuk om weer op Corfu te zijn en om iedereen te zien.

Binnenkort door naar het Zuiden, waar we waarschijnlijk vrienden (Freddy en Daniella) ontmoeten.